در مقاوله نامه شماره 182 سازمان بین المللی کار (ilo) كار تحت شرايط بسيار مشكل از قبيل كار براي ساعات طولاني يا در خلال شب يا كار در جايي كه كودك به نحو غير متعارفي محدود به كارگاه كارفرماست ممنوع اعلام شده است که این از اهمیت موضوع شبکاری میباشد.
در آیین دادرسی کار بصورت مستقیم اشاره ای به مبحث شبکاری نشده است لیکن در مواد 4 و بند 11 ماده 1 این آیین نامه مراجع حل اختلاف کار را موظف به رسیدگی طبق قوانین و مقررات واصول حقوقی دانسته است و این اصول حقوقی همان مواد قانونی قانون کار و آیین نامه ها و دستورالعمل های صادره در این خصوص میباشد و همانطور که مشخص است در زمان اختلاف بین کارگر و کارفرما ملاک عمل قرار میگیرد.
در قانون کار جمهوری اسلامی ایران مصوب بیست و نهم آبان هزار و سیصد وشصت و نه مصوبه مجمع تشخیص مصلحت نظام نیز در مواد مختلف از جمله مواد 51 و 52 و 53 و 56 و 58 و 61 بصورت مستقیم و غیر مستقیم به موضوع ساعت کار و شبکاری پرداخته شده است. در این مواد که ملاک عمل مراجع حل اختلاف(موضوع ماده 164 قانون کار) نیز میباشد این موضوع مشخص شده است.
کار روز کارهایی است که زمان انجام آن از ساعت 6 بامداد تا 22 میباشد و کار شب کارهایی است که زمان انجام آن بین 22 تا 6 بامداد قرار دارد.
برای هر ساعت کار در شب تنها به کارگران غیر نوبتی 35 درصد اضافه بر مزد ساعت کار عادی (ساعت کار در روز) تعلق میگیرد.
ارجاع کار اضافی به کارگرانی که کار شبانه یا کارهای خطرناک و سخت و زیان آور (موضوع تبصره ماده 52 قانون کار) انجام میدهند ممنوع است.
